Skala Barthel wykorzystywana jest głównie w klasyfikacji pacjenta do opieki pielęgniarskiej i w celu przyznawania świadczeń opiekuńczych oraz pielęgnacyjnych. Ma ona na celu ustalenie, jak bardzo sprawna jest dana osoba. Chodzi o ocenę jej czynności, które codziennie wykonuje. Co więcej warto wiedzieć o skali Barthel?
Czym jest skala Barthel?
Skala Barthel określa, w jakim stopniu samodzielny jest pacjent. Początkowo służyła ona ocenie osób, które przeszły udar, obecnie stosowana jest także w innych schorzeniach. Skala ta została stworzona w 1955 roku przez lekarkę F. Mahoney i fizjoterapeutkę D. Barthel. W Polsce stosuje się ją od 2010 roku i służy ona między innymi w przyznawaniu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych. Ponadto stosowana jest na całym świecie przy kierowaniu pacjentów do opieki długoterminowej.
Skala Barthel – co bierze pod uwagę?
Skala Barthel bierze pod uwagę 10 czynności dnia codziennego. Brane pod uwagę jest spożywanie posiłków. Jeśli chory nie jest w stanie samodzielnie jeść, otrzymuje 0 pkt., jeśli potrzebuje pomocy w nalewaniu, krojeniu i smarowaniu, dostaje 5 pkt., a jeśli jest samodzielny, wówczas ma 10 pkt.
Kolejną czynnością braną pod uwagę jest przemieszczanie się, np. z łóżka na krzesło, siadanie itp. Jeśli pacjent nie może utrzymać równowagi, nie jest w stanie się poruszać, wówczas otrzymuje 0 pkt. Jeśli potrzebuje pomocy fizycznej, do której wymagane są inne osoby, wtedy tych punktów ma 5, gdy ta pomoc jest mniejsza, wówczas punktacja rośnie do 10. Natomiast kiedy chory jest samodzielny, dostaje 15 pkt.
Następnie oceniane jest utrzymywanie higieny osobistej. Jeśli przy tym chory potrzebuje pomocy, ma 0 pkt., a gdy jest niezależny, otrzymuje 5 pkt. Kolejna kwestia to korzystanie z toalety. Pacjent dostaje 0 pkt., gdy jest zależny od innych, 5 pkt., gdy potrzebuje niewielkiej pomocy i 10 pkt., gdy jest niezależny od innych. Jeżeli chodzi o mycie, 0 pkt. Otrzymują osoby zależne od innych, a 5 pkt. niezależne.
Oceniane jest także poruszanie się po powierzchniach płaskich. Chory dostaje 0 pkt., gdy się nie porusza, 5 pkt., gdy np. porusza się na wózku, 10 pkt., jeśli może odbywać spacery z pomocą jednej osoby lub 15 pkt., kiedy pacjent jest niezależny, ewentualnie korzysta z pomocy laski.
W skali Barthel brane pod uwagę jest wchodzenie i schodzenie po schodach. Jeśli chory nie jest w stanie poruszać się w ten sposób, ma 0 pkt., jeśli potrzebuje pomocy to 5 pkt., a gdy jest samodzielny to 10 pkt. Oceniane jest także ubieranie się i rozbieranie. Jeśli dana osoba jest zależna, nie przyznaje się jej punktów, jeśli potrzebuje pomocy, ale z niektórymi rzeczami sobie radzi, wtedy otrzymuje 5 pkt, a jeśli jest niezależna, dostaje 10 pkt.
Skala ta koncentruje się również na ocenie kontrolowania stolca i moczu. Jeśli pacjenci nad tym nie panują, dostają 0 pkt., jeśli zdarza im się, że popuszczają, ale są to sporadyczne sytuacje, wtedy przyznaje się 5 pkt. Natomiast gdy chorzy całkowicie to kontrolują, otrzymują 10 pkt.
Ocena chorego wg skali Barthel
Jeśli oceniany chory otrzymuje od 0 do 20 pkt., wówczas jest on całkowicie niesamodzielny. Przedział 20 – 80 pkt. to osoby, które potrzebują pomocy innych do codziennego funkcjonowania. Natomiast ci, którzy zostali ocenieni powyżej 80 pkt., są niezależni, mogą potrzebować jedynie niewielkiej pomocy.
