Diagnostyka POChP (Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc) wymaga przeprowadzenia szeregu specjalistycznych badań, które pozwalają potwierdzić lub wykluczyć tę poważną chorobę układu oddechowego. Przeczytaj nasz artykuł, w którym wyjaśniamy, do kogo należy się zgłosić w przypadku podejrzenia POChP oraz jakim badaniom trzeba się poddać.
Czym jest POChP?
POChP to choroba układu oddechowego charakteryzująca się stałą obecnością takich objawów jak przewlekły kaszel, duszność, męczliwość czy odkrztuszanie plwociny (gęstej wydzieliny z płuc). Choroba powoduje nieodwracalne zmiany w miąższu płuc i w naczyniach płucnych, prowadząc do zwężenia oskrzeli, czyli obturacji.
Przyczyną POChP jest długotrwała ekspozycja na szkodliwe czynniki środowiskowe, jak dym, pyły i gazy. 9 na 10 chorych używa lub używało wyrobów tytoniowych (w tym biernie), jednak coraz istotniejszym czynnikiem ryzyka jest zanieczyszczenie powietrza.
To warto wiedzieć:
Liczbę chorych szacuje się na około 380 milionów (w samej Polsce jest to około 2 milionów osób). Światowa Organizacja Zdrowia prognozuje, że do 2030 roku POChP będzie trzecią najczęstszą przyczyną umieralności.
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Diagnostyce POChP powinna poddać się każda osoba po 40. roku życia, która obserwuje u siebie niepokojące objawy ze strony układu oddechowego, takie jak:
- Przewlekły kaszel, niemający charakteru napadowego (co odróżnia go od kaszlu astmatycznego);
- Odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze;
- Duszność, zarówno towarzysząca wysiłkowi fizycznemu, jak i spoczynkowa;
- Męczliwość, wolna regeneracja po wysiłku, trudności z wykonywaniem prostych czynności bez zadyszki.
Więcej o objawach Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc przeczytasz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/.
Wizyta w przychodni – pierwszy krok w diagnostyce POChP
Obserwując u siebie objawy choroby, należy jak najszybciej podzielić się swoimi obawami z lekarzem rodzinnym, który zbierze wywiad z pacjentem, przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe i podejmie decyzję o ewentualnym skierowaniu pacjenta na konsultację do poradni pulmonologicznej. To tam będzie prowadzona właściwa diagnostyka POChP.
Badanie spirometryczne – podstawa diagnostyki Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc
Badanie spirometryczne, nazywane spirometrią, to nieinwazyjna procedura medyczna służąca ocenie funkcji płuc. Badanie polega na wykonywaniu przez pacjenta serii kontrolowanych wdechów i wydechów przez ustnik aparatu spirometrycznego, zgodnie z poleceniami personelu medycznego.
Spirometria pozwala na ocenę dwóch podstawowych wskaźników, czyli FVC (Forced Vital Capacity) – wskaźnika natężonej pojemności życiowej płuc, oraz FEV1 (Forced Expiratory Volume in 1 second) – wskaźnika objętości powietrza wydychanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu.
Wynik badania nie przesądza jednak o stwierdzeniu lub wykluczeniu POChP. Koniecznie jest zróżnicowanie choroby od innych schorzeń, które mogą dawać zbliżone objawy, czemu służy przeprowadzenie dodatkowych badań, w tym:
- Pletyzmografii– jest to specjalistyczne badanie funkcji płuc, które pozwala ocenić całkowitą pojemność płuc (TLC), objętość zalegającą (RV) i czynnościową pojemność zalegającą (FRC).
- RTG klatki piersiowej– jest to badanie obrazowe, które może ujawnić cechy rozdęcia płuc oraz wykluczyć inne choroby układu oddechowego, takie jak gruźlica czy nowotwory.
- Gazometria i pulsoksymetria– są to badania służące ocenie utlenowania krwi i stwierdzeniu lub wykluczeniu obecności hipoksemii (niedotlenienia) lub hiperkapnii (zwiększonego stężenia dwutlenku węgla we krwi).
- Echo serca i EKG– badania te służą ocenie funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego, pozwalają również wykryć nadciśnienie płucne, co jest jednym z objawów POChP.
- Ergospirometria i test 6-minutowego chodu– są to badania wydolnościowe, których wyniki mogą posłużyć planowaniu późniejszej rehabilitacji oddechowej chorego.
Leczenie POChP
Jeśli badania potwierdzą Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc, to choremu zostanie zaproponowana właściwa terapia. Pomimo tego, że POChP nie można wyleczyć, choroba ta poddaje się zarówno leczeniu, jak i profilaktyce.
Podjęcie leczenia ma na celu zmniejszenie nasilenia objawów choroby i tym samym danie choremu szansy na zachowanie samodzielności, utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia i uniknięcie inwalidztwa.
Artykuł sponsorowany
